Eerste bericht

Hallo allemaal, Hierbij mijn eerste bericht uit Brazilië.
Ik ben hier inmiddels al drie weken, de tijd gaat snel. Om te beginnen, wat een stad is São Paulo: 20 miljoen inwoners, extreme ongelijkheid, slecht openbaar vervoer met als gevolg enorm veel verkeer en enorm veel file. De eerste dagen toen ik nog in het hostel woonde was ik enorm overdonderd door de stad. Na drie weken ben ik redelijk gewend aan de stad.
Wat het wennen makkelijker maakt is de extreme vriendelijkheid van de mensen hier. Iedereen wil je helpen en wat voor je doen. Erg fijn!
De eerste dagen was reizen voor mij een ramp, ik deed er twee uur over om ergens te komen in de stad. Het bussysteem is niet te begrijpen door de meer dan 1300 buslijnen die kriskros door de stad lopen. De eerste zaterdag en zondag ben ik naar het parque Ibirapuera geweest, een enorm park waar vooral op zondag heel veel mensen komen om te voetballen, skateboarden, kokosnoten te verkopen en op te drinken en noem maar op. Ondanks de drukte is het een verademing ten opzichte van de drukte van de rest van de stad.
Toen ik op de universiteit aankwam kreeg ik te horen dat ik een week meer vakantie had dan ik dacht, lekker!
Al vanaf het begin van mijn verblijf werd ik er op gewezen dat je erg voorzichtig moet zijn in São Paulo in verband met criminaliteit. Dat betekent dat alleen lopen in het donker een vrij domme actie is en dat het op straat niet wijs is om je telefoon of portemonnee uit je zak te halen. Na een tijdje gaat dat wennen, maar het constante oppassen op straat blijft vermoeiend. Bijna elke Braziliaan die ik ken is wel een keer overvallen, en aangezien ik eruitzie als een "gringo" (buitenlander) lijk ik een makkelijker slachtoffer. Het devies is hier dan ook: gewoon geven waar om gevraagd wordt, de overvaller niet in de ogen kijken en rustig wachten tot de overvaller weggaat.
Er zijn vrij veel internationale studenten in São Paulo, ik ken inmiddels ook buiten mijn eigen universiteit aardig wat mensen. Onder de Zuid-Europese studenten hier kun je de Europese recessie goed merken. Een groot deel van hen is van plan om hier naar een baan uit te kijken. De situatie in met name Portugal en Spanje is voor pasafgestudeerden vrij slecht, terwijl er hier om opgeleide mensen gesprongen wordt. Salarissen zijn goed, best wel een stukje beter dan in Europa, en er is de mogelijkheid om vrij hoog in de organisatie in te stromen.
De Universiteit is inmiddels al twee tweeënhalve week bezig, het is een vrij vreemde gewaarwording voor mij om ineens op een privé-universiteit te zitten. Het publiek is wat anders, hoewel iedereen erg vriendelijk is en Engels spreekt.
De lessen zijn vrij goed te doen, en vaak erg leuk. Het grote probleem met de universiteit is dat, om aan de studenten die naast hun studie ook een voltijdbaan hebben tegemoet te komen, al mijn lessen om half 8 's ochtends beginnen. Het goede hieraan is dat ik elke dag voor twaalf uur vrij ben en de rest van de dag heb om leuke dingen te doen of dingen te regelen.
Een van de dingen die ik moest regelen was de registratie bij de politie in Brazilië, dat moet elke buitenlander doen die langer dan drie maanden blijft. Het registreren was een heuse speurtocht waarbij ik meer dan 100 kilometer gereisd heb kriskras door São Paulo omdat elk document wat ik moest hebben, elke kopie die ik moest hebben en elke belasting die ik moest betalen op een andere plek opgehaald/betaald moest worden. Na alles verzameld te hebben ging ik met een afspraak op zak naar de Policia Federal om mij te registreren. Redelijk op tijd was ik aan de beurt en leverde ik (vrij trots) alle documenten in die ik verzameld had. Alles was in orde, behalve mijn pasfoto: 2 mm te groot aan beide kanten. Gelukkig mocht ik snel aan de overkant van de straat nieuwe laten maken. Na de pasfoto’s ingeleverd te hebben ging het allemaal vrij soepel. Anderhalf uur gewacht, even mijn vingerafdrukken afgegeven en een krabbeltje gezet en ik had mijn document binnen!
Op de tweede dag dat ik naar de universiteit ging ben ik naar een school/weeshuis geweest, het was een soort van vrijwilligersdag met de eerstejaars van mijn uni, ook wel bixos (feuten) genoemd. Dat was erg leuk, maar ook goed om gezien te hebben omdat het een heel andere kant van São Paulo vertegenwoordigt. Het was een geweldige dag.
Ik woon nu sinds bijna twee weken in een appartement aan avenida Reboucas, dat is vrij dicht bij avenida Paulista, een van de bekendste straten van São Paulo. Ik woon nu bij Ashwin, een Singaporese studiegenoot, Fernando en Rafael. Fernando en Rafael zijn Braziliaanse broers die al werken maar erg aardig en vooral ook niet te serieus zijn.
Fernando heeft mij en Ashwin al een keer meegenomen naar een barbecue met vrienden in een mooi huis buiten São Paulo, dat was een geweldige avond!
Rafael heeft Ashwin en mij, samen met zijn vriendin en wat vriendinnen, meegenomen naar het strandhuisje van de ouders van zijn vriendin in Ubatuba. Braziliaanse stranden zijn geweldig! Geweldige zandstranden met palmbomen en kokospalmen eromheen.
Als het goed is verhuis ik komend weekend naar een flat dichtbij de universiteit, daar ga ik dan wonen met Ashwin en met Lucas, een spaanse studiegenoot. Ik heb daar erg veel zin in omdat het erg leuk gaat worden met die twee en ik wat meer vrijheid krijg doordat ik dicht bij de universiteit ga wonen. Huren zijn hier wel vrij hoog, ik denk dat ik ongeveer het dubbele aan huur kwijt ben dan in Groningen, het zij zo.
São Paulo is over het algemeen genomen een vrij dure stad. Boodschappen zijn 20-30 procent duurder dan in Nederland en als je een belgisch biertje wil halen in de supermarkt betaal je maarzo 5 euro. Kwestie van goed opletten wat je koopt.
De komende weken wordt het tijd om naar Rio en nog een keertje naar het strand te gaan, de plannen zijn er al wel maar er moet nog geboekt worden.
Hopelijk kan ik jullie in mijn volgende verslag vertellen over Rio!
Elmer